Takie książki powinni pisać manipulatorzy, ale nie zmanipulowani. Można napisać książkę, jak chronić się przed złodziejami, a złodziej i tak znajdzie sposób na to, by Cię okraść, bo na przykład wykracza poza schematy, których trzyma się osoba chroniąca swojego dobytku.
Feminatywy są jak lakier do paznokci. W kolorze, widzialne, przy puknięciu o blat stołu słyszalne, bywa - kontrowersyjne. O tożsamości mówią, często ją zapętlając. I osoby różne, pod tym parasolem wielobarwnym się chowają, swojego "ja" tam szukając. Ruletka językowa 21 wieku. Konieczna ta gra, czy neologizmami twórczymi zbędna? Hm...
... prawdę mówiąc nie jestem wielbicielem feminatywów, mam ambiwalentny stosunek do nich... ... w każdej osobie wpierw dostrzegam człowieka jako osobę bez konkretnej płci, dopiero w dalszej kolejności (o ile mi to potrzebne) rozróżniam płeć. Dlatego tytuły odnoszę do formy bezpłciowej. On (niestety on) człowiek, nie mężczyzna i nie kobieta, tylko człowiek. Mam wrażenie, że feminatywy mają podtrzymać „wojnę płci”, albo ośmieszyć tzw. płeć słabszą. Końcówki stosowane do tworzenia feminatywów, od dawien dawna wykorzystuje się do tworzenia infantylnych oraz prześmiewczych form wyrazów. Od dość dawna żartuję, że skoro człowiek to doktor, czy sekretarz. Skoro kobieta to doktorka lub sekretarka. To mężczyzna powinien być nazwany doktorkiem lub sekretarkiem...
Dzięki za przypomnienie o tej książce. Dopiero emigracja do Anglii uświadomiła mi, jak często i z jak wielu stron nasza literatura porusza temat II WŚ. Nic dziwnego, zbrodniczy reżim działał intensywnie na naszych ziemiach.
Rozumiem też Twoje podejście jako recenzenta i zgadzam się. Zeznania kata Warszawy na pewno będą się różnić od świadectwa np. Róży, która znalazła się w warszawskim getcie, w którym straciła córkę brutalnie zastrzeloną przez nazistowskiego żołnierza: https://www.theambassadorstheatre.co.uk/shows/rose
Porusza mnie też historia samego autora, który wcześniej walcząc o niepodległą Polskę, trafił do celi śmierci z nazistą. Dzięki, że wspomniałeś o tym w recenzji, bo to ważny i wiele tłumaczący kontekst. Z pewnością sięgnę po tę książkę!
... Kazimierz Damazy Moczarski (ur. 21 lipca 1907 w Warszawie, zm. 27 września 1975 tamże) – polski dziennikarz, pisarz, kapitan Wojska Polskiego, oficer Armii Krajowej, uczestnik kampanii wrześniowej i powstania warszawskiego, szef Biura Informacji i Propagandy ZWZ-AK; autor książki Rozmowy z katem, będącej relacją ze wspólnego pobytu w więzieniu z generałem SS Jürgenem Stroopem. Był przedstawicielem (zwłaszcza w okresie międzywojennym) [...]
Konkurs Poza horyzont nie miał ograniczeń związanych z formą. Był to świadomy wybór, który miał zachęcić do wychodzenia poza schematy już na etapie doboru rodzaju tekstu. Dziękuję za wszystkie zgłoszone do konkursu teksty!
Do konkursu zostało zgłoszonych prawie 50 prac. Wybór był bardzo trudny, a proces wyłonienia laureatów konkursu - żmudny. Na pewno wiele tekstów zasłużyło na wyróżnienie, niemniej kapituła konkursu ostatecznie podjęła decyzję. Miło mi wyróżnić dwa utwory.
Wiersz pt. „Z wosku i piór” autorstwa @maba.1:
https://www.gildiapiora.pl/wiersz/czego-potrzeba-od-czy-roz-wagi
Za krótki wiersz, który w czterech wersach doskonale odnosi się do tematu pokonywania horyzontu, który nie tylko poszerzamy, wznosząc się jak Ikar w przestworza, ale także odkrywamy w sobie. Dobrze, jeśli w tym procesie eksploracji i kształtowania naszych marzeń, poza odwagą, zachowujemy także rozwagę.
Felieton pt. „Przemoc względem mężczyzn - poza horyzont norm i stereotypów” autorstwa @Sage-Mode:
https://www.gildiapiora.pl/felieton/temat-jest-tak-trudny-ze-fco
Za poruszenie wielu trudnych tematów, które spina termin „horyzont” w odniesieniu do horyzontu traumatycznych zdarzeń, tematów tabu, czy społecznej świadomości.
Laureatom konkursu serdecznie gratuluję. Niebawem zgłoszę się do nich w wiadomości mailowej, aby ustalić szczegóły dotyczące wysyłki nagrody: Pakietu sześciu części Kronik Diuny.
Zachęcam też do wzięcia udziału w konkursie na Recenzję Kwietnia 2024:
https://www.gildiapiora.pl/konkurs/recenzja-kwietnia-2024
To ostatnie dni na zgłoszenie swojego tekstu!
Z radością dzielę się wynikami konkursu na Recenzję Marca 2024 roku. W konkursie wyróżniona została recenzja książki pt. „Pieśń o Achillesie” autorstwa Clavus R. Autorce receznji serdecznie gratuluję.
Wyróżniona recenzja:
https://www.gildiapiora.pl/recenzja/temat-mitologii-greckiej-przedstawia-sie
Uzasadnienie:
Recenzja nie tylko daje pełen obraz tego, o czym jest książka, ale także napisana jest obrazowym, pięknym językiem, który sprawia, że jej lektura to przyjemność.
Do autorki wysłałem już certyfikat Gildii Pióra i prośbę o kontakt w sprawie wysyłki nagród. Raz jeszcze gratuluję i zachęcam do wzięcia udziału w konkursie na Recenzję Kwietnia 2024:
https://www.gildiapiora.pl/konkurs/recenzja-kwietnia-2024